Na wystawie malarstwa Łukasza Stokłosy w Zamku Królewskim na Wawelu zostaną pokazane obrazy, w których artysta podejmuje tematykę historii monarchii w nowożytnej Europie. Stokłosa ma w zwyczaju „opowiadać” o losach władców i władczyń, którzy już dawno odeszli, poprzez przedmioty do nich należące: insygnia i płaszcze koronacyjne, karety, zbroje oraz wnętrza ich rezydencji i otaczające je ogrody. Nastój elegijnej zadumy, jakim tchną jego dzieła, osiąga więc z jednej strony poprzez wybór tematów malarskich, z drugiej – przez sposób ich malowania. Stokłosa eksperymentuje z efektem „sfumato”, czyli łagodnymi przejściami światłocieniowymi, uzyskując na swoich obrazach wrażenie oglądania przedstawionych na nich cennych przedmiotów jak gdyby przez mgłę lub dym, a może – jak zdaje się sugerować – malowania w pomieszczeniach oświetlonych jedynie blaskiem świec. Artyście zależy, aby na wystawie wawelskiej znalazły się prace odwołujące się nie tylko do historii Rzeczypospolitej, ale poprzez skomplikowaną sieć sojuszy i królewskich mariaży także do losów innych dynastii, kształtujących obraz ówczesnego świata.